حضرت عبدالعظیم در عنوان بصری

 حضرت خدیجه سلام اللَه علیها كسی نبود كه آدم بگوید خدا ببخشد، چه چیز را ببخشد؟ حضرت خدیجه سلام اللَه علیها را باید رفت در كنار قبر آن مطهره ایستاد و از نفس قدسی او برای خروج خود از دنیا و تعلقات و رسیدن به قرب و مقام معرفت و توحید و ولایت و وارد شدن در این صراط و وارد شدن در این مكتب و استفاضه و استناره از جذبات و نفحات آن عالم و آن نفوس، استمداد كرد، این جور باید بایستیم در كنار قبر حضرت و همین طور سایر اولیا، فرقی نمی كند، در قبرستان علی بن جعفر فرض كنید كه قبر حضرت علی بن جعفر و مرحوم آقای انصاری رضوان اللَه علیه، حضرت عبدالعظیم حسنی كه طبق روایت امام هادی علیه السّلام كه فرمودند من زار عبدالعظیم بالری كمن زار الحسین بكربلا¹، عین روایت است، این است مسأله، باید رفت در آنجا و از نفس قدسی حضرت عبدالعظیم برای تصحیح و تصفیه و تزكیه و ارتقاء از عالم ماده و وارد شدن در ولایت استمداد كرد، نه اینكه بسم اللَه الرحمن الرحیم …. یك حمد و سوره خواندیم و به روح آن حضرت حمدی تقدیم می كنیم و بعد هم بر می گردیم خوشحال و منبسط از اینكه زیارت كردیم، این فایده ندارد، نه اینكه فایده ندارد فایده اش خیلی كم است، دو درصد فرض كن. نه! اینجور نباید انسان برود، انسان باید متوجه باشد كه چه می كند،